In de jaren 30 werden bij het zeilen op het dek schoenen gedragen met zolen van crepe of rubber op touw. Regelmatig waren er gevaarlijke uitglijders met soms ernstige verwondingen als afloop.
Paul Sperry, ingenieur en zeilliefhebber begon na te denken over hoe hij dit soort glij partijen kon voorkomen en ging aan de slag met diverse soorten zolen, maar geen enkele oplossing bleek de juiste. Het idee werd tijdens de herfst en winter weer in de kast gelegd tot hij begin 1936 met zijn Cocker Spaniel "Prince" een ontdekking deed. Prince kon op ijs net zo snel wenden en lopen als normaal en dat viel Paul ineens op. Hij bestuurde bij thuiskomst eens goed de pootjes van Prince en ontdekte de kris kras kerfjes op de kussentjes die Prince onder op zijn pootjes had. Als er over gewreven werd maw druk op uitgeoefend werd, werden de kerfjes iets breder en zetten zich vast op een glad oppervlak.
Naar dit voorbeeld sneed Paul Sperry dus in rubber een visgraatpatroon en plakte dit als zool onder een sneaker. Daarna werd het uitvoerig getest op het dek van zijn schoener en het bleek dus de meest succesvolle oplossing tot dusver. Zo is de schoen dus nu nog en de laatste tijd worden ze weer gepsot in Italie, de laatste zomer Pitti liepen ze overal al rond, ook weer een stukje "Stilo Americano" !! Dat mag natuurlijk niet ontbreken dus hebben we nu al de Chucka, een variant die het hele jaar door dienst kan doen, alweer een icoon...
