Onze Napolitaanse vriend Aldo Iacobelli gaat trouwen!!
Dit feit is al een heugelijk iets, maar Italianen hebben toch de gave om van alles wat er rond het huwelijk plaatsvindt iets bijzonders te maken. Maar zoals dit gelopen is hadden we niet durven dromen, we hebben een sartoriaal feestje gehad vorige week... lees verder en geniet mee...
Ik mag momenteel deel uitmaken van de voorpret voor Aldo Iacobelli, een vriend uit Napels, die me samen met neef Aldo Iacobelli (Aldo "Comodo" aka " Il Capitano"), hebben laten genieten van de Italiaanse voorpret...
Vereerd was ik natuurlijk enorm, ik mag/moet voor het trouwpak zorgen en dat moet er eentje worden van Sciamat, ik met mijn grote mond weer natuurlijk had weer een onmogelijk voorstel gedaan vorige maand in Napels toen ik bij Salvatore Picollo was.
Valentino zou donderdag terugkomen van zijn vakantie naar Capri, dus ik zou samen met Aldo naar Bari rijden vanuit Napels om de boel te regelen met Valentino en Nicola Ricci.
Dat pakte dus anders uit: Valentino zat op Capri, en dus waarom niet naar Capri vonden Aldo en Aldo? En ook Valentino niet schuw van een beetje leukigheid en nieuwe uitdagingen vond dit een uitstekend idee. Hij had alles bij hem, nog een klant gehad in Napels... Maandagmiddag dus vertrokken met de vlucht naar Napels en maandag avond de voorbereidende gesprekken met Aldo tijdens een vismaaltijd onderaan in een piepkleinvissershaventje voorbij Torre del Greco. We waren al tot de conclusie gekomen dat het iets moois moest zijn een donkerblauw pak moest het worden, dun, 3 september is waarschijnlijk erg warm in Napels en omgeving dus dat zou geen overbodige luxe zijn.
Rond een uur of twaalf na het eten was het besproken, dinsdagmorgen vroeg zouden we vertrekken naar Capri met de vintage 80ies boat van Aldo, een pracht van een boot, die vroeger (jaren '80) gebruikt werd voor sigaretten smokkel...
Aangekomen bij het hotel wachtte Valentino ons op; casual in jeans, terwijl vrouw Silvana zich heerlijk amuseerde met de kinderen aan het zwembad begonnen we aan de kennismaking, de heren praatten honderduit over kleermakers die eigenlijk niet meer bestaan of te oud zijn om nog mee te gaan met het "nieuwe" pak... De heren hadden elkaar duidelijk gevonden en de hele historie over Valentino zijn carriere die plots een wending nam van advocaat tot kleermaker passeerde de revue en de Iacobelli neefjes vonden het een prachtig verhaal en raakten ook 's avonds nog niet uitgepraat over de moed die Valentino heeft gehad om dit te doen.
Na een uurtje (Italianen nemen de tijd voor elkaar als ze echt iets te vertellen hebben) zijn we dan maar eens begonnen met stalen door te nemen, Fintes, Ariston, Holland & Sherry, Scabal, Drapers, British Corner, Dormeuil alles werd uit de kast gehaald om het goede blauw te vinden, niet te zwaar, niet te donker, niet te kreukelig, uiteindelijk viel de keuze op een Scabal doek uit hun ceremonie lijn, zodat er een mooie smoking-achtige stof naar voren kwam, die in het zonlicht prachtig oplichtte. Het moeilijkste gedeelte was achter de rug! Nu het passen; Valentino pastte, keek, tekende, speldde en ik moest steeds mijn goedkeuring geven als eindverantwoordelijke dus bij de les blijven geblazen... Het mooie is dat je als vriend (klant kan je jezelf niet noemen als je bij Valentino "mag" komen) al enigszins de vormen kan zien omdat we met losse paspakken werken. Valentino tekent ter plaate een nieuw patroon uitgaande van de pasmaat, een unieke werkwijze die heel erg leuk is om mee te maken.
Na een uurtje waren de maten op papier en werden de details nog besproken, blauwe parelmoeren knopen en de voering en het aantal knopen... Het mooie is dat er altijd nog gewijzigd kan worden, dus besloten we om net als op mijn eigen Sciamat smoking 2 knoopsgaten op de mouw te maken die ver genoeg van elkaar staan zodat er later 1 of 2 bijgemaakt kunnen worden, dit geeft het pak een extra ceremonieel tintje, zo ook de 1 knoopssluiting die later nat het huwelijk zal getransformeerd worden door de meester naar een 2 of 3 knoops, dat is maatwerk aan een pak voor het leven!!!
Na de maaltijd nog nagepraat en dan weer terug naar Napels, de boot op en op naar de volgende dag, daarover vertel ik verderop deze week meer, maar Salvatore Picollo is hier ook weer van de partij!
We gingen de boot weer op en neef Aldo had voor de aanstaande bruidegom een flesje koud gelegd aan boord en dat moest voor anker genuttigd worden met een heerlijke zwempartij, zodat we nog even mochten na genieten van al dat moois... En dan zie je dus hoe de Italiaanse mentaliteit in elkaar zit; Na de zwempartij op de terugtocht werden schone witte shirts aangetrokken om strak gestreken terug in de haven aan te komen... wat een land.... zucht...
